ทุกสิ่งมิได้เป็นไปตามฤดูกาล (Nothing Follows Its Season)

บทกวีหลายชิ้นของ มูบารัด สาและ อยู่ในสภาวะกึ่งจริงกึ่งฝัน ท่วงทำนองนี้มิได้เกิดจากจินตนาการ ในสภาวะของมนุษย์ซึ่งเคมีในประสาทสั่งการปกติ แต่เป็นสภาวะอันไม่อาจควบคุมจากการต่อสู้ห้ำหั่นกัน ระหว่างความปกติและไม่ปกติ ระหว่างความดีและความชั่ว ไหนจะต้องขัดขืนฤทธิ์ยามิให้ฟุ้งซ่านจนเห็นภาพหลอน ขณะเดียวกันต้องบีบรัดกลั่นความคิดเพื่อถ่ายทอดออกมา เป็นบทกวีเพื่อบำบัดตัวเองในอีกทางหนึ่ง นอกจากยาที่ต้องกินในเวลาตามแพทย์จ่าย เพื่อประคับประคองอาการจิตเภทแล้ว บทกวีก็ดูเหมือนจะเป็นยาอีกสำรับหนึ่ง ในการบำบัดอาการดังกล่าวนี้