วันนั้นฉันเจอเพนกวิน PENGUIN HIGHWAY

ผมหัวดีมาก แถมยังขยันหาความรู้อีกต่างหาก เพราะฉะนั้นโตไปผมต้องได้ดีแน่นอน ผมเรียนอยู่ชั้นประถมสี่ก็จริง แต่รู้หลายเรื่องไม่แพ้ผู้ใหญ่ ผมจดบันทึกทุกวัน อ่านหนังสือเยอะแยะ มีเรื่องอยากรู้มากมายเต็มไปหมด ผมสนใจอวกาศ สิ่งมีชีวิต ทะเล หุ่นยนต์ ประวัติศาสตร์ก็ชอบ คุณยามากุจิเจ้าของร้าน ‘คาเฟ่ริมทะเล’ เคยให้ผมส่องกล้องโทรทรรศน์ด้วย ผมไม่เคยเห็นทะเลของจริง แต่วางแผนไว้ว่าอีกไม่นานต้องไปสำรวจเสียหน่อย เราต้องไปเห็นของจริง เพราะสิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น —

อาโอยามะ เด็กชายวัยประถมสี่ผู้ชื่นชอบการจดบันทึก เขาจดทุกเรื่องที่พบเห็นหรือสงสัยลงในสมุดบันทึกประจำตัว วันหนึ่งเขาพบเหตุการณ์ประหลาดในเมืองที่อาศัยอยู่  มีเพนกวินมากมายปรากฏตัวขึ้น ทั้งๆที่เมืองแห่งนี้อยู่ไกลจากแหล่งที่อยู่อาศัยของพวกมัน เหล่าเพนกวินโผล่มาแล้วก็หายตัวไป สร้างความงุนงงสงสัยให้แก่คนทั้งเมือง อาโอยามะและผองเพื่อนจึงออกสืบหาที่มาที่ไปของเพนกวินเหล่านี้ แล้วเขาก็รู้ว่าการปรากฏตัวของฝูงเพนกวินเกี่ยวข้องกับพี่สาวที่คลนิกหมอฟันซึ่งเป็นคนที่อาโอยามะแอบชอบ ยิ่งสืบลึกลงไปมากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งพบปริศนาอันน่าอัศจรรย์กว่าเดิม การผจญภัยครั้งนี้ของพวกเขานำไปสู่คำตอบของเรื่องราวบางอย่างและมิตรภาพอันคาดไม่ถึง แล้วโลกที่เด็กชายเห็นทุกวันก็กว้างไกลไม่สิ้นสุด