เด็กน้อยโตเข้าหาแสง

**หมายเหตุ หนังสือมีตำหนิตามภาพนะคะ**

ตำแหน่งที่ครูยืนอยู่มันเป็นจุดที่เหมาะสมที่สุดที่เราจะปล่อยแสงสว่างออกจากตัว แล้วอดทนรอคอยให้ต้นอ่อนเหล่านี้งอกงามขึ้นมาเอง เราไม่ต้องไปกังวลว่าเขาจะไม่รู้ว่าอะไรดีไม่ดี เด็กก็เหมือนต้นไม้ พวกเขาโตเข้าหาแสงเสมอ ขอให้เราแน่ใจว่าจะทำตัวเป็นแหล่งกำเนิดแสง อย่าเป็นหลุมดำก็แล้วกัน

หนังสือบอกเล่าประสบการณ์การทำงานด้านสังคมมากกว่า 30 ปี ของ ทิชา ณ นคร หรือ ป้ามล นับตั้งแต่การเคลื่อนไหวต่อสู้กับผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นที่จังหวัดพังงา บ้านเกิดของเธอ ขณะยังรับราชการเป็นครูอยู่ที่สุราษฎร์ธานี ซึ่งส่งผลให้เส้นทางชีวิตของเธอพลิกผัน มีอันต้องเดินทางเข้าสู่กรุงเทพเมืองฟ้าอมร และได้รับภารกิจสำคัญให้ทำงานด้านการพัฒนาเด็กร่วมกับส่วนราชการต่างๆ ที่สหทัยมูลนิธิ กระทั่งวันหนึ่งป้ามลก็ได้เริ่มต้นบทบาทที่ท้าทายยิ่งในฐานะผู้อำนวยการสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน บ้านกาญจนาภิเษก ที่นี่เอง เรื่องราวน่าประทับใจสะเทือนอารมณ์มากมายได้ก่อเกิดขึ้น และมิลินทร์ ผู้เขียนได้ถ่ายทอดไว้อย่างละเมียดละไมในหน้ากระดาษเหล่านี้ โดยมีองค์การแพธ (PATH) เป็นผู้เกื้อหนุนอยู่เบื้องหลัง

‘บ้านกาญจนาภิเษก’ แห่งนี้แม้จะได้ชื่อว่าเป็นสถานที่ควบคุมหลังคำพิพากษา แต่บ้านหลังนี้ก็ไม่มีกำแพง ไม่มีประตู ไม่มีการใช้อำนาจ ความรุนแรง และกฎเหล็กเหมือนเช่นที่สังคมภายนอกมักจินตนาการกัน หากเป็นสถานที่เปิดโอกาสให้วัยรุ่นที่เคยก้าวพลาดได้สั่งสม ‘พลังวินัยเชิงบวก’ เป็นต้นทุนชีวิตไว้ใช้ยามเมื่อต้องออกไปสู่สังคมภายนอกอีกครั้ง