โรงละครไร้แสง

มีอา คอยตั้งคำถามกับตัวเองอยู่เสมอว่า ทำไมตัวเธอถึงไม่รู้สึกยินดียินร้ายกับผู้คนบ้าง บางครั้งก็ต้องดีใจหน้าตายในพิธีประกาศมอบเกียรติบัตรนักเรียนดีเด่น หรือใช้น้ำตาปลอมเมื่อเห็นเพื่อนๆร้องไห้ให้กับวีดิทัศน์เรื่องพระคุณของพ่อแม่ในค่ายคุณธรรม เพื่อให้สามารถเข้ากับกลุ่มเพื่อนที่โรงเรียนได้

เธอมักจะได้ยินคำพูดจากผู้ปกครองของเพื่อนร่วมห้องว่า “เป็นเด็กจะเครียดอะไร” กว่าพวกเขาจะเติบโตมาได้ พวกเราทั้งสองฝั่งก็มี “ต่อมหมวกไต” เช่นเดียวกัน แน่นอนถ้าเราขาดมันไปคงไม่มีโอกาสเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ มนุษย์ทุกคนมีอวัยวะภายใน มีต่อมหมวกไตที่หลั่งสารคอร์ติซอลฮอร์โมนแห่งความเครียด แล้วด้วยเหตุผลอะไร เด็กจึงไม่สามารถมีภาวะตึงเครียดได้เมื่อเจอสถานการณ์ที่ย่ำแย่

“อยากเผยแพร่ผลงานชิ้นนี้ให้ผู้ใหญ่ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดของวัยรุ่นที่ไม่ได้มีชีวิตเป็นของตัวเอง และมอบเป็นของขวัญให้เพื่อนๆวัยรุ่น ที่รู้สึกโดดเดี่ยวในระหว่างเส้นทางการเติบโต”

ซึ่งปัจจุบันเราคือผู้เขียนอายุ 15 ปี และกำลังสร้างกระบวนการเพื่อเดินทางสู่ความฝันของตนเองให้สำเร็จ คือการมีสุขภาพจิตที่ดี ได้อยู่กับคนที่รัก และสนับสนุนความชอบความฝันของเรา