‘เราต่างสร้างบาดแผลให้แก่กันอยู่เสมอ’ ทานเกวียน ชูสง่า (เรื่องและภาพ)
‘ เพื่อนฝูงวัยเรียนจุดไฟใฝ่ฝันกันไว้มากเกินไป ท้องฟ้าและแม่น้ำในวันนั้นมีเรื่องราวมากเกินไป รูปหมู่บางรูปมีความทรงจำอยู่มากเกินไป รอยยิ้มของคนรักเก่าบางคนงดงามเกินไป ‘ ความเรียงว่าด้วยความคับข้องใจในวัยหนุ่มสาว และความสัมพันธ์ระหว่างผู้คน เราคิดว่าคนเรานั้นล้วนต่างกัน เหมือนกันบ้างในบางเรื่อง ทว่าไม่ใช่เลยกับอีกหลายๆ เรื่อง เราจึงไม่เข้าใจว่า เหตุใดคนบางคนจึงต้องการชำระสะสางความคิดความเชื่อที่แตกต่างกัน ไม่เคารพสิทธิและเสรีภาพในการเลือกของผู้อื่น มีการขีดเขียนกำหนดตายตัวเรื่องรูปแบบของความสำเร็จ และชีวิตที่ดีว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ ถ้าผิดจากนี้นับว่าไม่ใช่ เราสงสัยว่าโลกต้องเป็นเช่นนั้นเสมอไปจริงหรือ แท้จริงแล้วมนุษย์มีทางเลือกอื่นใดหรือเปล่า
รีวิว
ยังไม่มีบทวิจารณ์