มนุษยชาติเสพติดความเศร้ามากพอๆ กับความรัก ให้ความสำคัญกับความสุขสมพอๆ กับความขมขื่น บางคนบอกผมว่า “นี่ล่ะชีวิต”
เขาไม่เลือกคุณ ในทางเดียวกัน คุณไม่เลือกเขา และในทางเดียวกันของเดียวกัน
ทั้งคุณและเขาโหยหากันและกันตลอดเวลา
แสงเช้าที่คุณมองขณะตื่นไม่เต็มตา รอยยับย่นบนเตียง กลิ่นของใครบางคนบนหมอน และละอองไอของห้องที่ชื้นอับ สูดกลิ่นนั้นให้แน่นลึกและนาน เพราะระหว่างทางอาจสูญหาย
Moonrabbit
เป็นเรื่องราวแห่งการพบเจอ พลอดรัก หรือลาจาก เจือผสมรสชาติแห่งตัณหาราคะ ละโมบ และฉาบฉวย ยังมีทั้งความโศกเศร้าและหยาดน้ำตาที่ร่วงโรย
เคล้าความโหยหาระคนสุขใจ คล้ายกับภาพที่แตกต่างรวมเป็นหนึ่ง แสดงถึงเรื่องราวที่หลากหลาย การเดินทาง, ความรัก, ความเสียใจ ถูกตีกลับ ชำรุดง่าย สูญหายไป
บางครั้งหัวใจของมนุษย์ก็เปราะบาง และแตกสลายไม่รู้กี่พันครั้ง แต่มันก็ยังเข้มแข็งพอที่จะหล่อเลี้ยงชีวิต และเต้นอยู่ในอกแม้บางครั้งเจ้าของอาจไม่ต้องการ ถือเป็นสิ่งอาจจะเรียกได้ว่า ทั้งอ่อนแอ และเข้มแข็งเหลือเกิน
หนังสือเล่มนี้บอกเล่าเรื่องราวหลากหลายและแตกต่าง บางครั้งก็ทึ่งกับความเข้มแข็งของตัวละครว่าเขาทำได้อย่างไร ทั้งบางเรื่องยังมีเรื่องของศีลธรรมมาข้องเกี่ยว ทำให้เมื่ออ่านไปแล้วเกิดคำถามว่า แล้วแท้จริงเราควรเดินไปในเส้นทางไหน หรือหากเป็นเราแล้วเราจะทำอย่างไร เป็นการตีกับตัวเองอีกคนในหัวที่ทำให้ตกตะกอนอยู่หลายวัน หรือบางบทก็เข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน ทำให้รู้สึกว่าเป็นเหมือนการเดินทางระยะสั้น ๆ ที่มีความหมาย